حجت الاسلام والمسلمین هادی عباسی خراسانی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری «حوزه»، ضمن تبریک سالروز ولادت باسعادت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا(ع) و تاکید بر این که بی شک اقدام مأمون در انتصاب امام رضا(ع) در مقام ولایتعهدی، برآمده از دوستی و محبت نسبت به اهل بیت(ع) نبوده است، اظهار داشت: اساساً جنگ پنجساله مأمون با برادرش برای کسب حکومت و خونریزی که او در بغداد برای کسب خلافت می کند شاهدی است بر شدت دلبستگی او به قدرت و لذا به این طریق فرضیه دوستی مامون با اهل بیت(ع) به طور کلی رد می شود.
وی افزود: مامون با این حرکت خود اولاً به دنبال خاموش کردن قیام ها و حرکت های شیعیان در گوشه و کنار خلافت بزرگ عباسی بود و ثانیاً هم این که با فریب شیعیان مبنی بر این که امام شما ولیعهد حکومت من شده، به تحکیم پایه های قدرت عباسیان در ممالک اسلامی بپردازد.
این استاد حوزه ادامه داد: از سویی مأمون با اینکار، امام رضا(ع) را که همواره یک کانون معارضه و مبارزه بوده را به خیال خود در کنترل خویش قرار می دهد و در عین حال به تدریج میان امام و مردم فاصله می اندازد و حال آن که اتفاقاً برعکس حضور امام در خراسان و سخنرانی های ایشان در جمع گسترده مردم باعث می شود تا ایشان مجال بهتری پیدا کنند تا مردم را با حقیقت اسلام و شیعه آشنا کرده و با ظرافت های خاصی به هدایت آنها در برابر دستگاه ظالم بنی عباس بپردازند.
وی خاطرنشان کرد: از دیگر سو، مأمون از فرآیند ولایتعهدی می خواست این سوء استفاده را بکند و به زعم خود جایگاه و منزلت امام را در میان ممالک اسلامی پایین بیاورد و به امامت ایشان لطمه زند ، چه آن که به هر حال امام همچون پدران طاهرینش به زهد و پارسایی نسبت به دنیا و دوری از کسب جاه و مقام مشهور بوده و مأمون خواست با ولایتعهدی به مردم اعلام کند که کنارهگیری امام فقط بهخاطر این است که دنیا از امام رویگردانده است که این مطلب بهصراحت در بیانات امام رضا(ع) در گفتگو با مأمون مشخص است.
حجت الاسلام و المسلمین عباسی خراسانی همچنین ابراز داشت: با این همه مامون و دستگاه عباسی در رسیدن به این اهداف خود ناکام ماندند و امام رضا(ع) به گونه ای رفتار کردند که حتی مامون نیز در مقاطعی به حقانیت اهل بیت (ع) و ظلم و ستمی که بر آن ها رفته اشاره می کند. همچنین امام رضا(ع) با اقامه دین و احیای سنت در مدت ولایتعهدی با توجه به جایگاهی که یافتند در مسیری خلاف خواست مامون حرکت کرده و به نوعی بساط ظلم عباسیان و نفاق و دورویی آن ها را برچیدند.
۳۱۳/۸
